فضای کنشی درون خانواده و رضایت از زندگی زناشویی (مورد مطالعه: زنان متأهل شهر ارومیه)

به‌دنبال تحولات و تغییرات روبه‌رشد در ساختار جوامع بشری، نهاد خانواده نیز از این تحولات مستثنا نمانده است. در زمان حاضر ناسازگاری زناشویی به مسئله‌ای اجتماعی تبدیل شده است که به نهاد خانواده آسیب می‌رساند و به‌تدریج جامعه را به وضعیت بحرانی و تا مرز متلاشی‌شدن ارزش‌ها می‌کشاند. هدف از این مطالعه تأثیر فضای کنشی درون خانواده بر رضایت از زندگی زناشویی زنان است. فضای کنشی خانواده براساس نظریة نظم اجتماعی پارسونز و چلبی در ابعاد هم‌شکلی، هم‌بختی، هماهنگی و همدلی سنجیده شده است. براساس شیوة نمونه‌گیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران، 380 نفر از زنان متأهل شهر ارومیه به‌عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. اطلاعات نیز پس از جمع‌آوری داده‌ها با ابزار پرسشنامه، به‌کمک نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. متغیرهای همسانی عقیدتی، مشورت در تصمیم‌گیری‌ها، قدرت زن در خانواده، احساس امنیت در خانواده، احترام زن در خانواده، دخالت‌نکردن دیگران، همکاری شوهر در کارهای خانه، اعتماد به شوهر، احساس فشار نقش در انجام نقش و گفت‌وگوی زن و شوهر با هم، هم‌زمان وارد مدل شدند. درنهایت متغیرهای گفت‌وگوی زن و شوهر با هم، احترام زن در خانواده، مشورت در تصمیم‌گیری‌ها و احساس امنیت در خانواده در مدل باقی ماندند و این متغیرها 36/0 از واریانس متغیر رضایت از زندگی را تبیین کردند. نتایج نشان می‌‌دهد ساختار فضای کنشی درون خانواده تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی زناشویی زنان دارد و با تغییر فضای کنشی خانواده از هم‌بختی و هم‌شکلی به هماهنگی و همدلی، میزان رضایت از زندگی زناشویی افزایش می‌یابد.